کاربردهای درمانی زردچوبه و ماده مؤثره آن کورکیومین در ترمیم زخم و بازسازی پوست از دیدگاه طب رایج و طب سنتی ایران

زردچوبه را در طب سنتی ایران به نام عروق‌الصفر نیز می‌شناسند. این ادویه از ریشه گیاه Curcuma longa L (از خانواده زنجبیل) گرفته می‌شود. هدف از مطالعه حاضر، معرفی زردچوبه و ماده مؤثره آن کورکیومین، بررسی کاربردهای درمانی و اثربخشی آنها در ترمیم زخم‌های جلدی بر اساس منابع طب سنتی ایران  و طب رایج می‌باشد. زردچوبه از نظر طب سنتی اثر ضد‌باکتریایی داشته و در تقویت چشم، بهبود انسداد کبدی و یرقان و رفع استسقا مؤثر است. اثرات آنتی‌اکسیدانی و ضدالتهابی زردچوبه علت اصلی کاربرد آن در پیشگیری از ابتلا و کند کردن پیشروی بیماری‌های قلبی عروقی، ریوی، اتوایمیون، بیماری‌های التهابی روده و دیابت در طب رایج می‌باشد. بازسازی پوست و ترمیم زخم یک فرایند پیچیده است که شامل تعداد زیادی از سلول‌ها و فرآیند‌های مختلفی از قبیل تکثیر، مهاجرت سلولی، سنتز ماتریکس و انقباض می‌باشد که درنهایت به بازیابی ساختارهای سلولی و لایه‌های بافتی می‌انجامد.  یافته های طب سنتی بیان می‌کنند که زردچوبه از دیرباز به عنوان یک ترکیب ضدعفونی‌کننده و درمانی در بهبود زخم‌ها، بثورات جلدی و گال به کار می‌رفته است. بر اساس طب رایج، تواناییِ کورکیومین در بهبود اسکار و تسریع ترمیم انواع مختلفی از زخم‌ها از طریق اثرات ضدالتهابی، ضد میکروبی، آنژیوژنزی و آنتی‌اکسیدانی آن می‌باشد. یکی از اصلی‌ترین اثرات این ترکیب در تسریع ترمیم زخم از طریق تنطیم سیگنالینگ TGF-β1 است. همچنین، تفاوت محسوسی از نظر روش تجویز کورکیومین در ترمیم زخم وجود ندارد.